Zonder fixatie voelde Willie zich hopeloos ongelukkig

Liggen is prettiger dan lopen, staan of zitten. Dat geldt althans voor Willie, een 34-jarige man met een zeer ernstige verstandelijke beperking. Door allerlei lichamelijke problemen heeft hij moeite om zijn evenwicht te bewaren. En dan is liggen een fijn alternatief. Esther Scholten, gedragskundige bij Elver, is erg betrokken bij Willie, net als alle begeleiders. Iedereen wil zijn kwaliteit van leven zo graag verbeteren. Maar hoe krijgen ze hem in de benen? Een nieuwe casus op de site van het Centrum voor consultatie en expertise

Boze buien
Willie heeft al van jongs af aan last van boze buien, hij verwondt zichzelf en is agressief tegen zijn begeleiders. Dagelijks belandt Willie dan ook in zijn fixatiestoel en 's nachts slaapt hij onder een spanlaken. Hij moet nu eenmaal tegen zichzelf beschermd worden. Maar deze maatregelen maken hem ook rustig, want door zijn evenwichtsproblemen heeft Willie behoefte aan diepe druk op zijn lichaam. En die krijgt hij in zijn stoel en van het spanlaken.

Uit de fixatiestoel
Twintig jaar lang gaat dat redelijk goed. Hij is vaker in staat om mee te doen in een dagbestedingsgroep en het zitten in de fixatiestoel wordt afgebouwd. Een relaxfauteuil is toch ook fijn om in te liggen? Maar dan ineens verandert zijn gedrag. Steeds vaker gaat Willie op de grond liggen, zijn begeleiders krijgen hem amper weer rechtop. De dagbestedingsactiviteiten komen daardoor in de knel. Willie wordt ongelukkig, hij huilt en jammert. Hij is de wanhoop nabij.

Hij kon zijn lijf  niet meer voelen
In de casus Gras groeit niet door eraan te trekken, op de site van het Centrum voor consultatie en expertise, vertelt Esther Scholten hoe het team ontdekte wat er de oorzaak van is dat Willy zich zo ongelukkig voelt. Het afbouwen van de fixatie en de drukdeken blijken Willie meer kwaad dan goed te hebben gedaan. Hij miste de druk op zijn lijf, waardoor hij zijn lijf niet meer kon voelen. Op de grond lukte hem dat wel. Daar voelde hij zich veilig. Ook de vaste afspraken over hoe om te gaan met Willie leken in zijn nadeel. Het weerhield begeleiders ervan om goed naar hem te kijken, en hem op het juiste moment genoeg nabijheid te bieden. Met zijn ontwikkelingsleeftijd van een jaar heeft hij die nabijheid heel hard nodig om te kunnen functioneren.

Lees op de site van het Cce hoe het team meer van Willie begreep, en beter op zijn behoeftes ging inspelen.