Veroordeelde halfbroers na 30 jaar vrijgelaten

Twee verstandelijk gehandicapte halfbroers, die dertig jaar in een Amerikaanse gevangenis hebben gezeten omdat ze een 11-jarig meisje zouden hebben verkracht en vermoord, zijn dinsdag 2 september vrijgelaten. Volgens nieuw dna-bewijs is een andere man, die al wegens moord in de gevangenis zit, de dader.

Henry McCollum (50) en zijn halfbroer Leon Brown (46) waren nog tieners toen ze in 1983 werden gearresteerd op verdenking van verkrachting en moord. McCollum is in North Carolina de man die het langst op de uitvoering van de doodstraf wachtte. Zijn halfbroer Leon Brown werd destijds tijdens een tweede proces tot levenslang veroordeeld voor het verkrachten van de 11-jarige Sabrina Buie. Hun vrijlating afgelopen dinsdag leidde in de Verenigde Staten tot veel commotie.

Zware ondervragingen
Brown en McCollum, die in 1983 15 en 19 jaar oud waren, tekenden destijds allebei een gedetailleerde bekentenis die door de politie was opgesteld. Later verklaarden ze dat ze dat hadden gedaan omdat hen tijdens de zware ondervragingen steeds was beloofd dat ze zouden worden vrijgelaten als ze de verklaring tekenden. Uit psychologisch onderzoek werd vlak na de moord al snel duidelijk dat beide broers een verstandelijke beperking hebben en nauwelijks kunnen lezen of schrijven.

Dna-materiaal
Dna-materiaal dat op het slachtoffer was gevonden, kon niet aan een van de broers worden gelinkt. Maar dna dat op een sigarettenpeukje vlak bij het slachtoffer was gevonden, blijkt nu afkomstig van een andere man, Roscoe Artis, die een jaar na de moord op Sabrina is veroordeeld voor een soortgelijke verkrachting en moord in dezelfde stad. Hij zit daarvoor een levenslange gevangenisstraf uit.

Nooit opgeven
Het onderzoek naar de moord op Sabrina Buie is in 2010 opgepakt door een herzieningscommissie.
McCollum zegt in een interview in een plaatselijke krant, dat hij de hoop nooit heeft opgegeven toen hij in de gevangenis zat. "Ik en mijn broer hebben 30 jaar van ons leven verloren, en helemaal voor niks. Maar ik heb altijd geloofd dat ik ooit op een dag die deur uit zou lopen."