Toezicht naar het gezin

De William Schrikker groep vindt dat de jeugdzorg ruimte nodig heeft om anders te werken dan gebruikelijk. Bestuurder Kouwenberg pleit voor een gecoördineerde, integrale aanpak van probleemgezinnen.

'Nu worden er incidentele acties ondernomen in de probleemwijken, vaak gefinancierd met geld van de gemeente. Maar een werkelijk structurele voortzetting is er niet; er wordt slechts een zeer beperkt aantal gezinnen "geholpen" en dat is het dan. William Schrikker wil dat er 'verregaande samenwerking' komt tussen alle instanties in een wijk: jeugdzorg, sociale dienst, woningbouwcorporaties, scholen.

'Door ons intensief op het gezin te richten is er de mogelijkheid om voor het beknelde kind een time-out te regelen. Breng het toezicht van het internaat naar het gezin, in plaats van kinderen naar het internaat. Dat dit kan, blijkt uit de oplossing voor baby Hendrikus. We willen dat jeugdigen opgroeien in hun eigen thuissituatie, dat ze in de eigen buurt naar school gaan en dat ze steun en plezier hebben bij vrienden.'

Traumatiseserend
Tijdens een hoorzitting van de Tweede kamer over jeugdzorg, vertelde gezinsvoogd Diny van Oosten van William Schrikker over een jongetje van drie jaar: "Hij moet uit huis geplaatst worden en krijgt plek in een instelling voor licht verstandelijk gehandicapten. Hij is nog te jong om zijn IQ te laten testen." Toch is de plaatsing passend, want hij heeft een ontwikkelingsachterstand en zijn ouders zijn ook licht verstandelijk gehandicapt.

Maar jaren later blijkt hij een IQ van 90 te hebben. "Het jongetje moet op stel en sprong naar een andere instelling. Weg uit zijn vertrouwde omgeving. Dat werkt enorm traumatiserend: eerst uit huis, en dan uit de instelling."