Kenniscentrum verstandelijk gehandicaptenzorg
Menu

Straks helaas te slim voor hulp

25 mei 2011 Door de redactie Geen reacties

Het kabinet wil de uitgaven voor langdurige zorg omlaag brengen. Eén van de plannen is de Iq-grens voor Awbz-zorg te verlagen van 85 naar 70. Licht verstandelijk beperkte en zwakbegaafde mensen die het zelf niet redden, moeten dan om hulp naar hun gemeente.

Over dit kabinetsplan is veel beroering: zorgorganisaties en ouderverenigingen vrezen dat een grote groep mensen die het nu met weinig begeleiding aardig redt, straks in de vernieling raakt. Het College voor Zorgverzekeringen heeft inmiddels laten weten dat de Iq-maatregel niet uitvoerbaar is op korte termijn, en zeker niet met gebruikmaking van Iq-tests. Petra Helmantel, gz-psycholoog bij de Groningse zorgaanbieder Novo: "Wij maken ons grote zorgen. Ook de gemeentes zijn ongerust, die weten nog niet hoe ze zich op dit overheidsplan moeten voorbereiden. Of iemand ernstige problemen krijgt hangt niet alleen van zijn Iq af, het zijn meestal bijkomende beperkingen waardoor mensen vastlopen. Deze cliënten wìllen helemaal geen professionele hulp. Ze wonen gewoon in de maatschappij. Als ze merken dat het leven moeilijker wordt, vragen ze eerst hulp bij familie, vrienden, kennissen. Pas als ze het daarmee niet redden komen ze via andere hulpverleners of de gemeente bij ons terecht. Na een tijdje merken ze dat het toch wel prettig is als ze een paar uur in de week begeleiding krijgen. Het voorkomt dat de problemen hen boven het hoofd groeien."

Ze modderen voort
"Vroeger was er veel meer een sociaal netwerk, mantelzorg en sociale controle. De drempel om in je eigen buurt hulp te vragen was minder hoog. De maatschappij is veel individualistischer geworden, vanzelfsprekende netwerken (familie, buren, kerk, clubs) zijn er nauwelijks meer. Maar de noodgedwongen stap naar professionele hulp is voor velen te groot. Ze modderen voort tot alles vreselijk in het honderd is gelopen."

"Het dagelijkse leven is ingewikkeld geworden. Een uitkering aanvragen of een afspraak in het ziekenhuis maken, gaat de krachten van veel licht verstandelijk gehandicapten en zwakbegaafden te boven. Velen kunnen niet lezen en willen dat niet erkennen, dus vragen ze maar niet om een uitkering. Brieven van instanties leggen ze weg om er nooit meer aan te denken. Ze overzien niet dat ze dan volgende week een ernstig probleem hebben. Omdat mensen niet willen toegeven dat ze dingen niet begrijpen, uiten ze hun zorgen op een andere manier: ze raken in de war, hun stemmingen wisselen sterk, ze worden agressief en dat heeft nogal eens tot gevolg dat ze in de psychiatrie of het huis van bewaring terechtkomen."

Lees het hele artikel in Klik van Juni 2011 (verschijnt 27 mei) of download het artikel in het online-archief.

Wil je reageren op dit artikel? Log dan in als abonnee!