Reizende Boeddha

Rien is een reiziger. Niet van het soort dat met een rugzak Ns-wandelingen loopt. Nee, Rien gaat de grens over. Duitsland, België, Frankrijk, Zwitserland, Engeland, Spanje, Portugal, Griekenland, Turkije. Noem maar een land, Rien is er geweest. Na Europa volgden Suriname, Indonesië, Amerika, Cuba, Thailand. Reizen maken is misschien wel zijn grootste hobby. In ieder geval de duurste.

Door Hanneke Prins
De ervaringen in het buitenland hebben Rien beïnvloed. Met warmte in zijn stem vertelt hij over de gastvriendelijke mensen die hem in hun soms schamele woningen hebben ontvangen. Voor andere godsdiensten heeft hij groot respect gekregen. Vooral Boeddha heeft zijn grote belangstelling. Nadat hij in Thailand een gouden Boeddha had gezien die hij ‘ongestelbaar’ vond, is hij Boeddha’s gaan sparen. Niet van de Blokker of Xenos, maar uit Oosterse winkels en Pasar Malams. Die zijn echter, zegt hij.

China
Als de andere bewoners naar hun kamers zijn vertrokken kijkt Rien altijd met veel interesse naar National Geographic,. ‘Ongestelbaar’ mompelt hij bij een programma over China. De Chinese Muur: die moet hij in het echt zien. “Ik weet niet of het Buitenhof reizen naar China heeft,” zeg ik voorzichtig als hij me zijn wens vertelt. “Ik heb het wel eens in een reisgids zien staan, geloof ik,” antwoordt hij aarzelend. Hij begrijpt dat zo’n verre reis peperduur zal zijn. In dat geval zal hij een jaartje langer sparen. “En als China niet kan, wil ik wel naar Afrika.”

Tanzania
In november valt de reisgids op de man. Rien bladert hem snel door. China ontbreekt, maar Tanzania staat er wel in.  Dus wordt dat zijn volgende reisdoel. “Het gebeurt wel eens dat een reis niet doorgaat, omdat er te weinig deelnemers zijn,” waarschuw ik hem. Rien knikt. Het is hem vaker overkomen. “Dan pak ik toch gewoon een ander land,” zegt hij vrolijk. Waar ik bang voor was, gebeurt. Wegens gebrek aan belangstelling gaat de reis naar Tanzania niet door. Het wordt Riens tweede keus, Thailand. “Dan kan ik weer de gouden Boeddha zien,” zegt hij en zijn ogen stralen. Dat vooruitzicht stimuleert hem om nog eens op zoek te gaan naar een nieuw Boeddhabeeld. Zijn eigen kamer staat al erg vol met een verzameling sierstenen. Dus heeft hij de logeerkamer bij zijn zus omgebouwd tot een museum voor Boeddha. Toen daar twintig Boeddha’s stonden, in allerlei soorten en maten vond zus het welletjes, zij moest alles afstoffen.

Mooi he
Op een dag kan hij de verleiding toch niet weerstaan, en komt hij thuis met een grote Thaise Boeddha die met gevouwen handen en gesloten ogen mediteert. “Mooi hè?” glundert Rien. “Hij is prachtig, maar eigenlijk vind ik die andere leuker.” Ik wijs naar de dikke lachende Chinese Boeddha op zijn nachtkastje. Ineens zie ik het. Rien met zijn kale hoofd lijkt sprekend op de Chinese Boeddha.

Deze column staat in de rubriek Persoonlijk van Klik november 2011. Verschijnt 27 oktober.