Ophef over hoge huren van Thomashuizen

De 120 Thomashuizen, woonvoorzieningen voor mensen met een verstandelijke beperking met een inwonend zorgechtpaar, gebruiken een te groot deel van de persoonsgebonden budgets van de cliënten om de huur van de vaak monumentale panden te betalen. Dat schrijft de Volkskrant op zaterdag 30 mei. Volgens betrokkenen gaat dit ten koste van de zorg. De Volkskrant beschikt over de begroting van de Thomashuizen, voerde gesprekken met oud-ondernemers en zag vertrouwelijke notulen van vergaderingen.

De Thomashuizen worden beschouwd als een voorbeeld voor huiselijke, kleinschalige en weinig bureaucratische zorg. Een echtpaar met eventueel eigen kinderen, beheert het Thomashuis zelfstandig, als franchisenemer van de landelijke stichting 'De drie notenboomen', die ook ondersteuning biedt. Het huis, het inkomen van de beheerders en het ingehuurde begeleidend personeel worden betaald uit de persoonsgebonden budgets van de bewoners.

Mooi huis
Hans van Putten van de stichting die de Thomashuizen ondersteunt, richtte eerst een huis op voor zijn ernstig verstandelijk gehandicapte zoon. Een mooi huis ziet hij als een van de voorwaarden om goed te kunnen leven en wonen, evenals een bestendige relatie met de vaste opvoeders/verzorgers. Het idee werd verder verspreid, en zo werden in het hele land tientallen Thomashuizen geopend.

Woningbouwcorporatie
Een woordvoerder van het ministerievan Volksgezondheid, welzijn en sport zegt in de Volkskrant dat het persoonsgebonden budget bedoeld is om zorg in te kopen, en niet om huur te betalen of in iemands levensonderhoud te zien. De panden waarin de Thomashuizen zijn gevestigd worden gehuurd van woningbouwcorporatie Vestia. Volgens de Volkskrant wordt twee derde van de huur voor een van de panden (95.000 per jaar) betaald met pgb-geld. Aangezien twee derde van het pand ook wordt gebruikt voor de bewoners, is dat volgens de Thomashuizen toegestaan.

Minder geld voor personeel
In het Volkskrant-artikel komt ook een oud-beheerster van een Thomashuis aan het woord, die zegt dat de hoge woonkosten ten koste gingen van de kwaliteit van de zorg. Er blijft gewoon minder geld over om goed opgeleid personeel in te huren.