Kenniscentrum verstandelijk gehandicaptenzorg
Menu

Nieuws 17/03

17 maart 2005 Door de redactie Geen reacties
Werkplaatsen in gevaar De sociale werkvoorziening loopt gevaar. Veel bedrijven hebben een financieel tekort, en het ziet er niet naar uit dat de overheid dat bijspijkert. Eenvoudig werk, waarvan de SW het vooral moet hebben, verdwijnt steeds vaker naar lage-lonen-landen. SW-bedrijf Presikhaaf in Arnhem heeft een tekort van bijna 7 miljoen euro. Dat komt volgens de directie zowel door het economisch tij, als door het wegvallen van subsidies. Van de 250 banen (staf, begeleiders) zijn er 70 geschrapt. Van het ministerie moeten de SW-bedrijven een kwart van de klanten begeleid laten werken, maar dat lukt in de praktijk niet meer dan één procent. Aan de steeds hogere eisen kunnen dus maar weinig SW-deelnemers voldoen. De directeur van Presikhaaf verwacht dat dit jaar driekwart van de sociale werkplaatsen een tekort zal hebben. Ook Wajongers goedgekeurd De herkeuring van mensen met een WAO-uitkering werpt vruchten af voor de regering: tot nu toe is de helft helemaal of gedeeltelijk goedgekeurd. Dat betekent: helemaal of gedeeltelijk zijn uitkering kwijt; de betrokken mensen worden geacht te kunnen werken voor hun brood. Ook sommige mensen met een Wajong-uitkering (jong-gehandicapten) worden herkeurd. Er zijn er tot nu toe 9.000 aan de beurt geweest, en van hen zijn er 450 hun uitkering – al dan niet gedeeltelijk – kwijtgeraakt. Minister De Geus van Sociale zaken en werkgelegenheid noemde het resultaat van de herkeuringen iets “waarvan je als politicus alleen maar kunt dromen.” Maar de vraag is of al die mensen die nu opeens goedgekeurd zijn, werk kunnen vinden. Uitvoeringsinstantie UWV heeft speciale projecten op poten gezet om deze groep arbeidsgehandicapten aan de slag te laten gaan, onder meer in de zorg. Eén rugzak-leerling per school Uit onderzoek kwam kort geleden naar voren dat gewone basisscholen ‘ernstige problemen’ hebben met de opvang van gehandicapte leerlingen. Die gaan met hun eigen budget (het zogeheten rugzakje) liever naar het reguliere dan naar het speciaal onderwijs. Het onderzoek, in opdracht van twee organisaties voor gehandicapte kinderen, concludeert een verzwaarde werkdruk bij docenten. Maar hoofden van basisscholen spreken dat tegen. De Algemene vereniging van schoolleiders relativeert, dat het gemiddeld om één leerling per school gaat. Volgens SP-Kamerlid Fenna Vergeer zijn er gemiddeld zes ‘zorgleerlingen’ op de 25. Soms zitten vier, vijf of zes leerlingen met een rugzakje in één klas. GroenLinks vindt de problemen ‘schrijnend.’ Minister Van der Hoeven van onderwijs is niet van plan om een begrenzing aan te geven voor zorg op maat. “De ene leerkracht kan nu eenmaal meer aan dan de andere,” zei ze in de Tweede Kamer. De bewindsvrouw meldde ook dat het “niet altijd goed” gaat met de plaatsing van kinderen uit een kinderdagcentrum in het speciaal onderwijs. Dat blijkt uit het rapport over het persoonsgebonden budget, dat binnenkort uitkomt. Leefwensenonderzoek verplicht Staatssecretaris Ross van VWS wil instellingen voor gehandicaptenzorg verplichten om aan <alle> bewoners advies te vragen over bouwplannen. In de rest van de zorgsector is het voldoende als de cliëntenraad wordt betrokken. Het ministerie maakt een ‘handreiking’ voor cliëntenraden, om leefwensenonderzoek te toetsen. De maatregel wordt genomen vanwege ‘de lange verblijfsduur’ in de gehandicaptenzorg. Maar dat geldt ook voor (een deel van de) psychiatrie en verpleeghuiszorg. In de toekomst hebben instellingen geen toestemming van de overheid meer nodig voor bouwplannen. Ze worden zelf verantwoordelijk voor investeringen in huisvesting. Minister Hoogervorst verwacht dat daardoor meer aandacht zal komen voor de wensen van gebruikers. Het wordt geregeld in de Wet toelating zorginstellingen, die dit jaar van kracht wordt. De minister schrijft in een brief aan de Tweede Kamer, dat er meer aanbod voor kleinschalig wonen moet komen. Namen in Inspectierapporten De Inspectie voor de gezondheidszorg noemt vanaf 1 januari 2005 namen van instellingen en beroepsbeoefenaren in haar thematische toezichtrapporten met vergelijkende conclusies. Bovendien worden veel meer rapporten dan tot nu toe toegankelijk op internet (www.igz.nl). Daar zijn ook alle bevelen aan instellingen en beroepsbeoefenaren te lezen, evenals adviezen aan de minister om een aanwijzing (opdracht) aan een instelling te geven. Minister Hoogervorst schrijft aan de Tweede Kamer: ‘Bij de actievere openbaarmaking van Inspectiegegevens mag men niet uit het oog verliezen dat dit mogelijk – als het gaat om het oordeel dat de kwaliteit tekortschiet – nadelige gevolgen voor instellingen en personen met zich meebrengt. Deze wegen echter in het algemeen niet op tegen het belang van publieke verantwoording. Bovendien kan dit vooruitzicht instellingen ook juist uitdagen hun kwaliteitsbeleid op orde te brengen en te houden.’ Instellingen mogen voortaan de rapporten vóór publicatie inzien. Roken “Ontmoedigen is goed, maar gedwongen afkicken van ouderen, gehandicapten of psychiatrische patiënten niet,” zei SP-Kamerlid Agnes Kant bij een bespreking van het tabaks-ontmoedigingsbeleid. Haar collega Schippers, VVD, zei: “Afgeschermde rookruimten moeten zo spoedig mogelijk worden gerealiseerd. Een verbod zonder het alternatief van een rookruimte gaat ten koste van de cliënten en is dus ongewenst.” Buijs van het CDA wees op een ander probleem: “De koepelorganisaties signaleren dat een rookverbod juist bij bepaalde groepen cliënten leidt tot ernstige gedragsproblemen.” Minister Hoogervorst maakt zich heel andere zorgen: “Het aantal instellingen dat zich aan de wet houdt, is afgenomen in plaats van toegenomen: in 2003 voldeed 74% aan de Tabakswet, en in 2004 67%. Voortzetting van het gedogen, zal een verdere afname opleveren. Er wordt onvoldoende opgekomen voor de rechten van de niet-roker.” Identiteitsbewijs blijft verplicht Ondanks aandringen van SP-Kamerlid Kant wil minister Donner van Justitie geen uitzonderingen maken op de Identiteitsplicht van alle Nederlandse burgers. Wie op straat komt, moet zich kunnen legitimeren. Een kopie van een identiteitsbewijs is onvoldoende. Maar de politie heeft beleidsruimte om daarmee soepel om te gaan: “Het ligt in de rede dat bij de uitvoering van de vordering tot het tonen van een identiteitsbewijs rekening wordt gehouden met de persoon ten aanzien van wie de vordering is gericht. Van de politie mag in beginsel in alle omstandigheden een correcte bejegening van de burger worden verwacht met dien verstande dat daarbij in sommige gevallen ook op het gedrag van de burger gereageerd zal moeten worden.” Een ingewikkelde manier om te zeggen: we kijken heus wel wie we voor ons hebben.

Wil je reageren op dit artikel? Log dan in als abonnee!