Grote onrust wegens reorganisatie Dichterbij

Er is de afgelopen maanden grote onrust ontstaan bij zorgorganisatie Dichterbij. Regiodirecteuren hebben laten weten dat ze het niet eens zijn met de manier waarop de nieuwe Raad van bestuur de organisatie wil hervormen. Regiodirecteuren met een lange staat van dienst die kritiek uitten op de dirigistische manier van besturen zijn op non-actief gesteld of uit de centrale directie gezet.

Dichterbij biedt zorg aan 5.000 mensen met een verstandelijke beperking Limburg, Noord-Brabant en Gelderland. Dagblad De Gelderlander besteedde verschillende keren aandacht aan de ontwikkelingen. Voorzitter van de Raad van bestuur is sinds maart 2010 Frank Holtman. Hij wordt ervan beschuldigd een autoritaire bestuurder te zijn die de organisatie naar zijn hand wil zetten en die zich niets aantrekt van de interne gedragscode van Dichterbij. Het gevolg, aldus de critici, is dat er in korte tijd een angstcultuur is gekweekt: medewerkers durven niets te zeggen omdat zij vrezen voor hun baan. Regiodirecteur Peter Verbraak wilde vorige maand een kort geding aanspannen tegen de raad van bestuur, maar werd aan de kant geschoven.

Geschrokken
In de Gelderlander zegt voorzitter van de Raad van bestuur Frank Holtman dat hij erg geschrokken is van de onrust, die er volgens hem niet in de hele organisatie is. De Raad van bestuur is van plan tijdens honderden bijeenkomsten aan het personeel uit te leggen dat zij niet hoeven te vrezen voor hun banen, dat er geen grote reorganisatie komt (behalve voor ondersteunende diensten), maar dat er een omslag moet komen in de manier van denken over zorg. Die omslag moet worden aangestuurd door de Raad van bestuur en de directie, voorheen bestaande uit 18 personen, nu teruggebracht naar 6.

Kernwaarden
Een van de klachten van de critici is dat de bestuurders zich niet houden aan de kernwaarden van Dichterbij: betrokken, open, samen en professioneel. De plannen van de Raad van bestuur worden slecht onderbouwd genoemd, waardoor ze niet open kunnen worden besproken. De kritische regiomanagers vinden dat medewerkers en bestuurders niet samen optrekken in het proces van verandering, er is geen ruimte om cliënten, verwanten en medewerkers erbij te betrekken. Terwijl professionele medewerkers zeker in staat zijn om vanuit cliëntenperspectief mee vorm te geven aan de veranderingen in de organisatie.