Fixatie allerlaatste alternatief

‘Gebruik van vrijheidsbeperkende maatregelen in de zorg mag alleen als aller, aller laatste mogelijkheid worden gebruikt, als er geen alternatieven voor handen zijn. Dat vergt een andere manier van denken door zorgverleners.’ Dat zei staatssecretaris Bussemaker op het congres Zorg voor vrijheid. De resultaten van acties om Zweedse banden te weren zijn hoopvol, maar er is meer nodig volgens de bewindsvrouw. ‘De weg die we hebben ingeslagen moet door iedereen gevolgd gaan worden. Bovendien moet het geen tijdelijke weg zijn, maar eentje die stevig gefundeerd is. Mijn beleid steunt op drie pijlers:

• cultuurverandering, onder meer via het programma Zorg voor beter. ‘Het uitgangspunt moet zijn: eerst alle mogelijkheden overwegen en pas als blijkt dat geen enkel alternatief toereikend is, gebruik maken van vrijheidsbeperkende maatregelen.’
• toezicht door de Inspectie. Die kijkt ook naar instellingen die het al goed doen, en er is een lijst aangelegd van goede voorbeelden. ‘Maak daar gebruik van, wil ik tegen iedereen zeggen.’
• wetgeving. Er komt een nieuwe Wet zorg en dwang. ‘Een enorm ingewikkelde klus, omdat daarin ethische, juridische en zorginhoudelijke onderdelen met elkaar verenigd moeten worden. Als je verkeersregels opstelt, kun je makkelijk zeggen: als het verkeerslicht op rood staat moet u stoppen; staat het op groen, dan mag u doorrijden. Maar in de zorg zijn de kleurverschillen niet zo helder. Daar lopen rood en groen nog al eens in elkaar over, omdat zorg op individuen gericht is en niet op de grote massa.
  Kortom: de wet biedt geen scherpe criteria waarbinnen zorgverleners moeten werken. Maar de wet stimuleert zorgverleners na te denken over alternatieve behandelmethoden. En ik begrijp dat er omstandigheden zijn, waarvoor geen alternatieven voor handen zijn. Als iemand met een ernstige verstandelijke beperking erg agressief wordt tijdens het verschonen, kan een vorm van fixatie soms de enige oplossing zijn.’

Markeer als favoriet