Echt gebeurd: gedag zeggen

Had ik nu maar geen gedag gezegd, schrijft een ambulant begeleider in de rubriek ‘echt gebeurd’ van Klik. Al is het goed bedoeld, soms pakt het anders uit als je cliënten tegenkomt en begroet buiten werktijd, zo maakte zij mee. Zelf iets bijzonders meegemaakt in de ondersteuning van mensen met een verstandelijke beperking? Stuur het in, kom in Klik én maak kans op een cadeaubon.  |  Picto Sclera.be

Herkenbaar, dat je niet weet of je er goed aan doet om gedag te zeggen buiten werktijd tegen cliënten? Lees de echt gebeurd uit Klik 4 van 2025:

Echt gebeurd - Hoi
Als ambulant begeleider kom ik overal. Maar als ik vrij ben, wil ik ook vrij zijn. Gewoon mijn boodschappen kunnen doen zonder dat ik ouders en/of kinderen tegenkom die gelijk een beroep op me doen.

Met een zak aardappelen en een pak melk in mijn mandje loop ik naar de kassa. Ik hoor iets bekends, maar kan het niet gelijk plaatsen, tot ik de moeder van Joseph (3) zie staan. O ja, Joseph hoorde ik dus.

Zijn moeder is vrij afstandelijk, dus ik twijfel of ik iets ga zeggen. Nee, niets zeggen kan ook niet, dus ik zeg gedag. Zijn moeder knikt terug.

En dan ziet Joseph mij. Hij grijpt me vast en roept: “Mee. Mee!”

Hij laat me niet meer los en brult alles bij elkaar als zijn moeder hem grijpt en meeneemt. Ik kijk en denk: ‘Had ik dan toch niets moeten zeggen?’  |  Anne-Marie Klaassen

Zelf iets leuks meegemaakt? Mail in circa 150 woorden jouw ervaring (mag ook anoniem!) naar redactie@klik.org en maak kans op een cadeaubon.