De keerzijde: goede kanten van coronatijd

“De dagbesteding gaat weer open jongens!” Een luid gejuich klinkt uit de huiskamer. Ik lees net de versoepeling in de wekelijkse mail door. Hè hè, eindelijk weer iets positiefs te melden op de groep. Begeleider Apolina Vader schrijft over de goede kanten van de coronatijd, bij cliënten die profiteerden van de veranderingen in de dagbesteding.

We leefden afgelopen tijd van week naar week. Eke week was er wel een mail vanuit de stichting. Soms viel het tegen, vandaag valt het mee.

In de hoek van de bank kijkt Emy op: Wat gebeurt er? Waarom juicht de rest? Ze begrijpt het niet. Ze kan niks met gesproken taal.

Rustig opstarten
Een aantal dagen en wat regelwerk verder is het dan zover. Eén dag per week zijn de cliënten welkom op het dagcentrum. Rustig opstarten.

De bus is geregeld. Ouders geïnformeerd. Leiding is op de hoogte gebracht. De broodtrommel wordt weer gevuld.

Ik laat het zien aan Emy. Ik pak haar werktas en zet hem klaar voor morgen. Emy kijkt me bevreemd aan. Naar het werk? Morgen?

En ja, dat betekent ook dat ze ‘s morgens weer vroeg moet opstaan. Ik roep haar een uur eerder dan de afgelopen weken. Ze draait zich nog eens lekker om.

Ik ben onverbiddelijk, en zeg enthousiast: “Emy gaat met de bus! Lekker werken!”

Emy moppert wat en slaapwandelt naar het toilet. Bah… wat vroeg. Ook de boterham gaat niet zo lekker naar binnen. De helft zet ik maar weg.

Drukte
Wat een drukte aan tafel. Alle groepsgenoten zijn wakker en haasten zich om op tijd klaar te zijn. De jassen en tassen gaan mee.

Er staat een nieuwe chauffeur voor de deur. Emy wordt opgehaald. Ze moet nog even tandenpoetsen. Het valt niet mee om om half 9 klaar te zijn.

Ik krijg een tik. Hé, da's lang geleden. “Emy, wat doe je?” vraag ik.

Ze loopt ook niet zomaar naar de bus. Ik moet echt moeite doen om haar zover te krijgen dat ze instapt. De chauffeur zucht.

Ik hoor een gil uit de bus, voor de chauffeur de deur dicht doet. Ook die gil heb ik lang geleden gehoord. Vóór coronatijd.

Geen prikkels
En dan besef ik: de coronatijd is zo gek nog niet geweest. Het geef nieuwe inzichten. Voor ‘de Emy‘s’ is het heerlijk om rustig de dag door te komen, in een beschermde omgeving. Weinig prikkels. Geen tijdsdruk, geen mensen van buitenaf.

Iets wat de coronatijd ons geleerd heeft. Dit zouden we anders nooit hebben weten. Het houdt ons een spiegel voor.

Waar komt dat gedrag vandaan vroegen we ons af op vergaderingen? Nu weten we het.

Daar gaat Emy. Ik zwaai haar gedag. Fijne dag!  | Door Apolina Vader

Meer lezen over de verschillende effecten van corona? Zie ook een blog hierover van het CCE of bekijk alle corona-artikelen van Klik.