Hoge babysterfte door familieband ouders

De hoge sterfte onder baby’s van Turkse en Marokkaanse wordt voor een deel veroorzaakt doordat de ouders vaak (achter-) neef en nicht van elkaar zijn.
Baby’s van Surinaamse en Antilliaanse moeders overlijden vaker in hun eerste jaar, doordat ze lichter zijn, en vroeger worden geboren. Arts Ernst-Jan Troe promoveert eind juni op onderzoek naar de hoge babysterfte onder de diverse bevolkingsgroepen in Nederland. Troe gebruikte cijfers van het Centraal bureau voor de statistiek, en de gegevens uit het grootschalige bevolkingsonderzoek naar Rotterdamse kinderen en hun ouders. In 2003 werd bekend dat in Nederland anderhalf keer zoveel baby’s in hun eerste maand overlijden, als in veel andere Europese landen. De hoge sterfte komt vooral voor bij allochtone baby’s. Van elke duizend baby’s in allochtone gezinnen overlijden er zes. Turkse en Marokkaanse baby’s overlijden vaak aan aangeboren afwijkingen en die worden voor 5-23 procent veroorzaakt door bloedverwantschap. Een op de vijf ouderparen is naaste familie. Een andere risicofactor is dat veel Turkse zwangere vrouwen roken. Bij Surinaamse en Antilliaanse vrouwen speelt de lichaamslengte een rol. Kleine vrouwen lopen groter risico als hun man lang is. In hun bekken is onvoldoende ruimte voor een grote baby. Ook tienerzwangerschappen vormen een risico op vroeg overlijden van de baby. Markeer als favoriet