Kenniscentrum verstandelijk gehandicaptenzorg
Menu

Geen tijd om een cliënt rustig te leren kennen

26 februari 2014 Ernst Timmer Geen reacties

Iemand leren kennen vraagt tijd. Maar professionele ondersteuning van mensen met een beperking is geen theekransje, als ambulante begeleider krijg je meestal de tijd niet om een cliënt rustig te leren kennen.

Iemand meldt zich bij Mee en de hulpvraag is vaak acuut. De Mee-consulent brengt de vraag in kaart en moet informeren of de cliënt soms een familielid of buurman heeft die kan helpen. Het 'netwerk inschakelen' heet dat. Vaak is er te weinig netwerk, en als het er wel is, wil of kan het netwerk niet helpen. - Column Ernst Timmer in Klik editie 2Tekening Joep Bertrams Daarnaast moet de Mee-medewerker als de sodemieter een indicatie regelen. Vaak moet er een diagnostisch onderzoek worden gedaan. Daarmee gaat kostbare tijd verloren en intussen stapelen de problemen zich op.

Torenhoge schulden
Zo ook bij Hans. De schulden zijn torenhoog, zijn huis is een walhalla voor dealers en verslaafden, hij heeft een huurschuld en het energiebedrijf dreigt met afsluiting. De Mee-consulent schakelt de ambulante begeleiding in zodra de indicatie rond is. Bij Hans ben ik de gelukkige. Ik zoals dat heet.

La met aanmaningen
Hans is voor mij voorlopig alleen maar een la met aanmaningen en dwangbevelen. Af en toe wandelt er een gebitloze Catweezle de woonkamer van Hans binnen die mij beleefd een handje geeft nadat hij schielijk een stukje zilverpapier en een aansteker in zijn zakken heeft weggemoffeld.

"Ik ben Hans z'n beste vriend."

Veel branie
In zo'n situatie is er geen tijd om iemand echt te leren kennen. Ik probeer met Hans af te spreken zijn uitgaven te beperken. Ik sluit een betalingsregeling af met de woningbouwvereniging en het energiebedrijf. Nee, dat lukt Hans zelf niet. Als Hans een instantie belt zegt hij dat ze vuile SS-ers zijn. Ja, langzamerhand leer ik Hans kennen. Veel branie, maar met tact en oplossingsgericht werken kan ik een eind komen (denk ik). De beste vriend van Hans moet op z'n tellen passen, de portemonnee van Hans is geen papaverveld meer. Het is geen kwaaie jongen die vriend, maar ook niet bijster intelligent. Hij vraagt of ik hem ook kan begeleiden, want hij wordt eveneens bedreigd door deurwaarders en andere teringlijers. Ik verwijs hem door naar Mee, op het gevaar af dat Hans en ik straks als netwerk worden ingeschakeld.

Afgesloten
De schulden lopen terug, de dealers hebben geen vrij spel meer. Na enige maanden krijgt Hans wat lucht, en komt er tijd om elkaar echt te leren kennen. Er ontstaat iets wat je voorzichtig een beginnende vertrouwensband zou kunnen noemen. Een broze vertrouwensband, dat wel. Er hoeft maar dit te gebeuren of...
Mijn telefoon gaat. Het is Hans.
"Ze hebben me afgesloten! De klootzakken!"
Ik ben verbijsterd. Wat bezielt dat energiebedrijf? Hans houdt zich keurig aan de betalingsregeling.
"Dat kan niet," zeg ik. "Wacht, ik ben zo bij je."
Als ik bij hem ben geeft Hans me zijn telefoon.
"Hier. Dit nummer."
Ik bel.
"Goedemiddag. U spreekt met Mee."
Pff, wat een opluchting. Hans is afgesloten door Mee, niet door het energiebedrijf. Wie door Mee wordt afgesloten heeft geen hulp van Mee meer nodig. Ik 'zit erin' zoals dat heet. | Ernst Timmer

Wil je reageren op dit artikel? Log dan in als abonnee!