Kenniscentrum verstandelijk gehandicaptenzorg
Menu

Echt gebeurd: Vaccinatie

9 maart 2021 Door de redactie Geen reacties

“Ik ben niet bang voor naalden!” zegt een cliënt stoer bij de vaccinatie tegen het coronavirus. Een begeleider beschrijft in een anekdote hoe de vaccinatie in de praktijk toch anders uitpakte bij deze jongeman met een verstandelijke beperking. Zelf iets bijzonders meegemaakt? Stuur het in, kom in Klik én maak kans op een cadeaubon.

Lees de anekdote van een lezer in Klik 2 van 2021:

Echt gebeurd – Vaccinatie
“Vanmiddag om 13.00u moet je thuis zijn, want ze komen vaccineren,” vertel ik Mike. “En over drie weken krijg je dan nog een prik. Dan ben je beschermd tegen het coronavirus.”

“Ik ben niet bang voor naalden. Ik kijk gewoon als de naald erin gaat,” zegt hij stoer.

Mike komt die middag om 12.45 uur thuis en stroopt zijn mouwen vast op. “Als ik de inenting heb, kan ik weer overal heen en ga ik helemaal los!”, zegt hij tegen de verpleegkundige die komt prikken.

Ze pakt het spuitje en haalt het dopje van de naald. “Welke kant wil je?”, vraagt ze.

Net voor ze de naald in zijn linkerarm wil zetten, glijdt Mike van de stoel. Na een paar tellen komt hij weer bij en zegt: “Ik voelde er niets van.”

De verpleegkundige reageert met een grote grijns: “Nou, ik heb nog niet geprikt en jij komt nergens zo!”  |  Willemieke Klaassen

Zelf iets bijzonders meegemaakt in je werk? Mail in circa 150 woorden jouw ervaring (mag ook anoniem!) naar redactie@klik.org en maak kans op een cadeaubon.

Wil je reageren op dit artikel? Log dan in als abonnee!